“…ve insanlık zeytinle yeniden doğar.”

Eski efsanelerden biri, Hazret-i Nuh ve tufandan bahseder. Yarattığı âdemoğlunun yeryüzüne kötülük tohumları saçtığını gören Tanrı, onu bir tufanla cezalandırmaya karar verir.

Ve Hazret-i Nuh'a bir gemi yapmasını, bu gemiye her temiz hayvandan erkek ve dişi yedişer, her temiz olmayan hayvandan erkek ve dişi ikişer ve kuşlardan da erkek ve dişi yedişer tane almasını söyler.

Ardından büyük tufan başlar, Hazret-i Nuh ve gemisindeki canlılar hariç, yeryüzü üzerinde yaşayan her şey silinir. Tufan durulduğu zaman Hazret-i Nuh, suların çekilip çekilmediğini anlamak için geminin penceresinden bir güvercini güneşin battığı yere doğru salar. Sular çekilmediği için güvercin gemiye döner.

Hz. Nuh, yedi gün sonra güvercini tekrar salar. Güvercin bu sefer, ağzında yeni koparılmış zeytin yaprağıyla gelir.

O zaman Nuh, suların yeryüzünden çekildiğini anlar. Ağzında zeytin yaprağı tutan güvercin, o günden bu güne, ümidin, bolluğun, esenliğin ve barışın simgesi olur.

Tufanın yok edici gücüne karşı direnen zeytin ağacı ise ölümsüzlüğün.

Bir 13 Ocak sabah karşı, bizimde mini mini bir zeytinimiz oldu. Onunla beraber yepyeni bir hayata girdik. Yeni bir aile olduk. Aramıza katıldığından bu zamana, öğrendiklerimi pekiştirdik, kendimizi düzelttik. Yeni bir çocukla yeniden büyüdük.

Sevgimizi bölmek yerine, aynı sevgiyi iki bedende büyütmeyi öğrendiğimizde, kardeşliği daha iyi anladık. Sevginin kardeşliğini öğrendik. Kardeşliğin nasıl bir sevgi bağı ile büyüdüğünü. Bildiklerimiz daha anlamlı oldu büzüm için

Her çocuk özeldir, her çocuk faklıdır düşüncemizin içini doldurduk. Faklılıklarla yaşamayı, faklılıkları hep beraber kabul etmeyi öğrendik.

Yepyeni bir gülüş aldık aramıza, o hınzır gülümseme yer etti gözlerimizde. Sen her gülümsediğinde yeni ümidler doğdu içimizde. Bugün 2 yaşındasın! Hayatın hep bir gülümseme tadında geçsin güzel kızım.