Ediyorum Şikayet
bir pazar günü, öğrendim ki büyük ses Müzeyyen Senar'ı kaybetmişiz.
Karşımda söylediğimiz çaylarla kızlarımızın bale dersinden çıkmasını
beklerken oturduğumuz mekanda, sanki birşey olmamış gibi konuşmaya devam
ederken arkadaşım ben dalıp gitmişim... bir başka pazar gününe,
mutlaka her birimizin başına gelmiştir ama bir yere misafir gitmişsiniz, ama evde bir film açmışsınız, belki de TRT yada bir kanalda eskilerden müzik çalıyor
" Kimseye etmem şikayet, ağlarım ben halime..."
ne güzel bir eserdir, her şeye yakışır, dertliye dertsize, aşığa maşuğa... yemekte kahvaltıda, bayram günleri babaanne dede evine, eğlenceli bir fasıl başlangıcına, eski bir türk filmine... bir akşam bir duble mey yanına.... hele o sesten duyarsanız, adeta büyüler adamı bir dalar gidersiniz ama geçmişe ama geleceğin belirsizliğine. elinde değil alır çeker seni içine. işte bir çok kez beni alıp götürmüştür bir çok kez de şahit olmuşumdur nasıl yaşattığına o anıları o sesin.
bir pazar akşam üstü, dedem hep belirlediği koltuğunda oturur. Ankara'da cam önündeki sallanan koltuğu, İstanbul'da salon kapısından girince hemen çapraz koltuk. Banyosunu yapmışsa kafasında kırmızı takkesi olurdu. Çoğu kez ayak ayak üstüne atmış, elinde gazetesi kalemi kah bulmacasını çözer kah gazetesini okur. çoğunlukla TRT 3 açık olur sanat müziği çaldığından. Sevdiği bir şarkı helede usta bir sesten duyarsa oda başlardı ince ince eşlik etmeye havaya girerse gazeteyi indirir başlardı düet'e. Çoğu kez bu icra taksimi "şimdikiler de sanatçımı?" sözüyle biterdi.
Eğer bir misafir olur yeni tanışmışlarsa, gençliğinde Ses yarışmalarında aldığı birincilikleri anlatırdı. Hem çalışıp hem gazinolarda akşamları sanatlkarlık yaptığı günleri anlatırdı. Çok başarılı bir iş hayatı olmasına rağmen, adını bir çok insanın hayatına "Baba Hakkı" olarak kazımasına rağmen, memuriyet yapabilmek için daha doğrusu memuriyeti yüzünden sanatkarlığını bırakmak zorunda kaldığını belirtip bitirirdi hep hikayesini. Sonra gazetesini kaldırır kaldığı yerden devam ederdi. Hep içimden derdim keşke ses sanatkarlığına devam edebilseymiş diye... Kimseye Etmem Şikayet, Ağlarım ben derdime...!
Bir büyük ses daha gitti, ışıklar içinde uyusun... kimbilir belki dedem ona anlatır hikayesini yaşattıkları cennet gibi anılarda..
Günler hep pazar... ama aynı pazar değil.... işte bende bu yüzden herkese ediyorum şikayet, ağlıyorum da halime..!
mutlaka her birimizin başına gelmiştir ama bir yere misafir gitmişsiniz, ama evde bir film açmışsınız, belki de TRT yada bir kanalda eskilerden müzik çalıyor
" Kimseye etmem şikayet, ağlarım ben halime..."
ne güzel bir eserdir, her şeye yakışır, dertliye dertsize, aşığa maşuğa... yemekte kahvaltıda, bayram günleri babaanne dede evine, eğlenceli bir fasıl başlangıcına, eski bir türk filmine... bir akşam bir duble mey yanına.... hele o sesten duyarsanız, adeta büyüler adamı bir dalar gidersiniz ama geçmişe ama geleceğin belirsizliğine. elinde değil alır çeker seni içine. işte bir çok kez beni alıp götürmüştür bir çok kez de şahit olmuşumdur nasıl yaşattığına o anıları o sesin.
bir pazar akşam üstü, dedem hep belirlediği koltuğunda oturur. Ankara'da cam önündeki sallanan koltuğu, İstanbul'da salon kapısından girince hemen çapraz koltuk. Banyosunu yapmışsa kafasında kırmızı takkesi olurdu. Çoğu kez ayak ayak üstüne atmış, elinde gazetesi kalemi kah bulmacasını çözer kah gazetesini okur. çoğunlukla TRT 3 açık olur sanat müziği çaldığından. Sevdiği bir şarkı helede usta bir sesten duyarsa oda başlardı ince ince eşlik etmeye havaya girerse gazeteyi indirir başlardı düet'e. Çoğu kez bu icra taksimi "şimdikiler de sanatçımı?" sözüyle biterdi.
Eğer bir misafir olur yeni tanışmışlarsa, gençliğinde Ses yarışmalarında aldığı birincilikleri anlatırdı. Hem çalışıp hem gazinolarda akşamları sanatlkarlık yaptığı günleri anlatırdı. Çok başarılı bir iş hayatı olmasına rağmen, adını bir çok insanın hayatına "Baba Hakkı" olarak kazımasına rağmen, memuriyet yapabilmek için daha doğrusu memuriyeti yüzünden sanatkarlığını bırakmak zorunda kaldığını belirtip bitirirdi hep hikayesini. Sonra gazetesini kaldırır kaldığı yerden devam ederdi. Hep içimden derdim keşke ses sanatkarlığına devam edebilseymiş diye... Kimseye Etmem Şikayet, Ağlarım ben derdime...!
Bir büyük ses daha gitti, ışıklar içinde uyusun... kimbilir belki dedem ona anlatır hikayesini yaşattıkları cennet gibi anılarda..
Günler hep pazar... ama aynı pazar değil.... işte bende bu yüzden herkese ediyorum şikayet, ağlıyorum da halime..!
Yorumlar
Yorum Gönder