25 Eylül

yatmışız yatağa tavana bakıyoruz, ortada belli belirsiz bir ışık tavanda yıldızlar döndürmekte. eşimin hamileliğinden bu yana en çok duyduğumuz söz “bol bol uyuyun uykusuz geceler başlıyor” olmasına ve bu uyuma fırsatını değerlendirebilmek için son gece olmasına rağmen, gözlerde hiç uyku yok.
yepyeni bir adımı heyecanla bekliyoruz. LARA diye çağırmaya karar verdiğimiz minik prensesimiz aramıza katılacak…
işe gitmek için kalkmam lazım, dakikaların önemli olduğu sabah uykusunda başucumda “babacım” diye bir ses duyuyorum, çişi gelmiş gidip çişini yapıyoruz, yat kızım çok erken diyorum. tamam ama sende yat sen bırak beni okula diyor. tamam diyip yatıyorum, hemen dalıyoruz uykuya ve bir süre kalkıyorum, kafamı çeviriyorum yanımda kıvırcım bir kafa minik bir burun huzurla uyuyor. öpüyorum, bir daha öpüyorum doyamıyorum bir daha öpüyorum ve sonra eşimi öpüyorum :) yoksa kıskanıyo :) kızları buldun papucumuz dama atıldı diyor.

karı koca ortamızda minik bir ışıkla uyandığımız 25. Eylül sabahından, karı koca aramızda kıvırcık bir yumurcakla uyandığımız 25.Eylül sabahına, tam 4 sene bitti… 4 büyük sene, ailece yaşanabilecek tüm anılarla…. ve o minik ışık ailemizi aydınlatan ışığımız oldu mutluluğumuza, umudumuza, amaçlarımıza yön veren.
Nice mutlu sağlıklı yaşlara Laram