olacaksan BÜYÜKBABA olacaksın!!

ayrıca güzelde birşeydi bir çocuk için herkeste olan birşeyin bende büyüğü vardı…!

hani insan çok sevdiği çok özel birşeyi birini kaybeder yada olmaz istediği gibi…. noldu nasıl oldu dersin, boğazına düğümlene düğümlene bir iki kısa cümle edersin en pisi odur, söze başlamışsındır konuştukça kötüleşirsin susmak istersin ama o suskunluk daha kötü yapar seni… ağlamak istersin olmaz susmak istersin olmaz, ne kelimeler yeter ne gözyaşı ne başka birşey… işte tamda bu durumdayım şimdi… hayatımın uzun uzun yaşanmışlıkları kısa kısa anlatıp, için için üzülüyorum bugünlerde….!
Güle oynaya başlamışım hayata hepimiz gibi… bebeklik işte ota boka herşeye sırıttığımız zamanlardan geçmişiz, işte böyle zamanlarda ben neyin ne olduğundan habersizken… annemle babamın yollarıayrılmış, ben daha kendimi bilemeden gitmiş babam… kendimi bildiğim zamanlarda ise hep o vardı… değişik bir çocukluk geçirdim bu yüzden babam yoktu, dedem yoktu… belki küçükken ben eksikliğini hisetmeyeyim diye bu şekilde söyletip alıştırdılar ama BÜYÜKBABAM vardı… çocukluk yıllarımdan hatırlarım, açıklaması zor olurdu.. mahelle bebelerinin kafa basmazdı, hoş bende çok anlamazdım ama benim sorunum değildi…derlerdi ki;
- kim bu adam
+ büyükbabam
- nasıl yani?
+ annemin babası benimde büyükbabam
- o deden olması lazım
+ benimki büyük baba der birde havalı edayla tepeden bir bakış atardım :)
Ama öyle bir vardı ki, her anımda her şeyimde o vardı.. büyüdükçe gördüm ki, bu işin zor bir yanı vardı… paylaşmam gerekiyordu… önüne gelen HAKKI BABA diyordu, neyseki benden başka BÜYÜKBABA diyen henüz çıkmamıştı…!
Sonraları kuzenim iklil’de başladı büyükbaba demeye ama sonuçta kardeş gibiydik onunla, paylaşabilirdim bu kadar olsun bunda sorun yoktu…!
Çocukluk yılları geçip, zaman ilerledikçe anlıyordum neye sahip olduğumu ve sahip olduğum şeyin ne kadar büyük olduğunu. BÜYÜKBABA demenin ne demek olduğunu çok iyi anlıyordum…
Yaşadıklarımızı burada yazsam sayfalar ve günler yetmez belki… onunla geçirdiğim güzel anılarım yok benim, onunla geçirdiğim güzel bir hayat ve onsuz geçirdiğim bir an yok… bütün işin büyüklüğü de burada zaten…. ilk babalar günümde, bana babalığı öğreten BÜYÜKBABAM için bir yazı yazmıştım ve orada demiştim ki …marifet baba olmak değil , marifet resmin içinde bir parça, bir öğe  bir renk olabilmek…
bende senin örnek olduğun gibi, hep bunu yapmaya çalıştım çevremdeki insanların hayatında…
Eğlenmeyi, içmeyi öğrendim senden, senin yüzünden kahve tiryakisi oldum… senin yüzünden Lara kahve tiryakisi oldu… hepimizin bir kahve fincanı var düzenli aynı saatlerde Türk Kahvesi içtiğimiz… yemek yapıyorum senin yüzünden, hele senin gibi balık yapıyorum, dürüst olalım balığı senden güzel yapıyorum… sanırım senden güzel yapabildiğim tekşey bu olsa gerek….!

hayatıma başladığım gün yanımda sen vardın, bir yuva kuracak kadar büyüdüm… kurduğum yuvanın şahidi sen oldun!!





hani biraz sulu gözlüydün, tutamadın kendini… bu huyunu bile bulaştırmışsın bana, bende pek tuttum sayılmaz ogün ama beni fotoğraflayamamışlar… ama güzelse duygular saklanmamalı değil mi? bunu daha güzel nasıl gösterebilirdin bana



bu yuvanın iki güzel meyvesi hayata adımını attığında sen vardın, isimlerini fısıldadın kulaklarına…! bana yaptığın babalığı onlarada yaptın



ve Seninle anladım babalığın biyolojik bir sıfattan öte bir kavram olup hayatındaki insanları kavraması gerektiğini, sevdiklerine güvenmek gerektiğini ve bir ailede herkesin ve herşeyin eşit olduğunu.. Aile reisliğinin evin kadınına sevgi ve saygıdan geçtiğini, eşinin ve çocuklarının istediği dilediği gibi bir erkek olmanın güçlü bir erkek olmak olduğunu… hayatın paylaşmak olduğunu ve paylaştığın herşeyin sana misliyle döneceğini… hiçbirşeyin yoksa bile ailece gösterilen sabrı, herşeye sahip olunca hiç bozulmadan sergilemem gereken tavrı hep senden örnek aldım…!

Yazacak okadar çok şey var, o kadar anı bitmiyor işte yaza yaza… büyükbaba sözcüğü benim için seninle dolu dolu anlam buldu, hayatın içinde babalığın ne kadar büyük olduğunu, büyük olmak içinde küçük olabilecek kadar güçlü ve olgun olmak gerektiğini senden öğrendim..!
Kısaca işte böyleydi benim BÜYÜKBABAM ve işte bu yüzden üzüntüm BÜYÜK!!
Işıklar içinde uyu…..!