gizli aşk bu

günler günleri kovalarken evde maceralarımız yoğun bir şekilde devam ediyor… ailemize yeni katılan mira’ya hepimiz alışmaya çalışıyoruz… sanırım en büyük zorluğuda ben yaşıyorum.
Geçen seneler içinde lara bizim için özel bir çocuk oldu, gerek ben gerekse annesi çok özel ilgilendik, bir çok evin bir tanesi oldu… şimdi tüm bu yaşananlar üstüne yeni bir ortak gelmesi her birimiz için zor ve adapte olması güç bir süreç olacaktı. Annemiz için olaylar bir nebze daha kolaydı sonuçta annelik dediğimiz şey içgüdüsel değil mi?

İlginçtir ama kardeşlikte çok farklı değil benim izlenimlerime göre…. hal böyle olunca noldu? olan yine BABA’ya :)

Arkadaş süt veremiyoruz diye bu kadar eziyet edilirmi insana? Hepimiz biliyoruz, inkar etmiyoruz annelik çok kutsal, çok zor fakat babalık hiç mi zor değil? İçgüdüsel olarak bir çok şeyi otomatik olarak becerebilirken, bize yabancı bir çok şeyi hayata geçirmek kolay mı?? Çok zor….. daha zoru ne biliyormusunuz? 2. Kız babası olmak….!

bir erkeğin bir kadını incitmediği tek ilişkidir belki baba kız ilişkisi, şimdi böyleyken hayatına ikinci bir sevgi sokmak diğerini inciltmeden nasıl zordur bir erkek için bilirmisiniz?

mira’nın doğumu yaklaştığından beri, özellikle eşimin hamilelikte dinlenmesi ve yatması gerektiği için zaten yakın olan ilişkimiz daha bir yakınlaştı lara’yla. bu nedenle yaklaşan süreç içinde yaşında verdikleri yanında iniş çıkışları daha çok olmaya başladı lara’nın. mira ilk doğduğunda ikimizinde anlamaya çalıştığı hayatımızda nasıl ve ne kadar yer alacağı konusunda çelişkiler oldu… lara mevcut yerinden ve ilgisinden hiçbirşey kaybetmez isterken, bende mira hayatımda daha çok yer alsın istiyordum…!
İşte böyle bir çelişki vardı hayatımızda, bir süre mira’yı lara uyuduğunda, okulda olduğunda yada kısa aralarda sevebiliyordum… anasından babasından gizli sigara içen ergenler gibi olduk…. her an bir park bankında eyvah abim dicek sivilceli kız korkusu eşliğinde seviyoruz çocuğu…. ilk zamanlarda laranın uzun keyifler yaptığı EGB’de ( Ergonomik Baba Göbeği) mira sadece bir gaz çıkartımı süresinde kalıyordu….!  İkimizinde yaşadığı keyif aslında miranın kıçının keyfine kalmıştı, duyduğumuz gaz sesiyle lara devreye girip mirayı yerine koymamızı istiyor yada benzeri diyaloglar yaşıyorduk. hani işin kötüsü ortamda alakasız bir cırt pırt sesi olsa direk duydunuz zilin sesini süre bitti….!
Anne desen rahat, lara kabullenmiş kardeşine süt lazım oda annede… o nedenle eşim çok daha rahat haşır neşir…
İnsanlar dahi bloğumda benden yazı bekliyorlardı, mira için yazmam gereken bir yazı…. nede olsa lara’ya yazıyordum, miraya da yazacaktım. Nasıl yazmam baba olmanın yaşandığı o 9 dakikanın duygusunu yeniden yaşatmıştı bana. Hiç unutmam eşimle laranın doğumuna inerken asansörde, bir daha yapalım dediğimi… bu güzel duyguları bir daha yaşatan mira için nasıl yazmam… fakat yazmak için zaman bulamıyordum… yoğun bir tempo başladı, evde bir ilgi ve sevgi survivor’ı yaşıyordum…. onun için demişimdir bir kaç kez, zeki müren’in şarkısı gibi “gizli aşk bu söyleyemem derdimi hiç kimseye” :)

fakat mira hayatımıza girdikçe farklı bir yanını görmeyede başladım yaşananların… lara, bize mira’yı elletmek istemiyor!! Altımı değişecek, lara değiştirmek istiyor. Uyutulacak mı? Gazı mı çıkacak ? bunları hep lara yapmak istiyor…! ve kardeşine yaklaşımlarında o kadar sevgi dolu ki? incitmemek için onu çok dikkat ediyor, zaman zaman birşeyler yapma çabasındayken bize kardeşini incitmiyeceğini açıklıyor, bizim ondan beklediğimizden daha sevgi dolu olduğunu gösterircesine…!
Eşim düşük riski nedeniyle nerdeyse hamileliği süresinde Lara’yı kucağına alamadı, bir gün lara’yı kardeşinin gelişine hazırlama turlarında konuşmalarında, artık annesinin onu kucağına alabileceğini söylediğimde ki ifade açıklıyordu herşeyi…!
Onun aslında derdi, mirayı sevmek sevmemek değil, bizim sevip sevmememizde değil. Ya biz mirayla vakit geçirirken yaptığımız şeyleri çok seversek, ya çok keyifliyse bir bebek gaz çıkarsın diye kucağınızda yatarken geçen zaman?? Lara gaz çıkarmıyor ki… ya çok keyifliyle mirayla yapılan şeyler, larayla yapılan şeylerden!!
Eşinizden hiç duymadınız mı? Çocuk oldu beni unuttun :)… aslında ne farkı var ki?
böyle baktığımda bende düşündüm…! İleride lara mirayla paylaşıma başladığında ya benimle yaptıklarından çok daha fazla keyif alırsa? Ya artık kızlarımla balık yapamazsam? Azamazsam? onlar birbiriyle zaman geçirmeyi tercih ederse? bu onlar için daha keyifliyse?
Ki… şüphesiz öylede olacak..! o zaman ben kıskanmazmıyım? düşününce bile insan kıskanmıyor mu?
40 yaşında olunca insan bunlara oturup cevap veremiyor, kıskanırım diyemiyor :) buna alışmanın da bir zaman olduğunu anlıyor… çocuklarımız aslında bu konularda bizden erken olgunlaşıyor…. daha önce bir yazım vardı…. beraber büyüyoruz.
işte bu yüzden diyorum, gizli aşk bu söyleyemem derdimi hiç kimseye… :)
gülen yüzünle ailemize bir ışıkta sen kattın güzel kızım….!