Pazartesi olmuşsa BABArtesi SENDROMUdur O!!

Güzel bir haftasonu geçirmişiz.... Ailecek vakit geçirmişiz, DVD'de filmimizi seyretmişiz, Balığımızı yapmışız... dostlar çaya sohbete gelmiş gitmiş... hatta bir ara dışarı çıkıp gezmişiz... hızlı ve güzel geçen haftasonu adı gibi sonuna gelmişiz....!

 TAMDA ŞU DURUMDAYIM :)
Pazar akşamı oturmuşum, bir yandan spor programı seyrederken, diğer bir yandan yeni hafta içinde başlayacak işlerin planını yapıyorum...
 Bekleyen işlerim var, bazıları var ki Pazartesi bitirmeyi planlıyorum... onları pazartesi bitirdiğimde tüm hafta büyük bir rahatlık içinde tüm haftayı geçireceğim.

Hayat bu işte her zaman planlanan gibi gidiyormu ki işler?? Bu ve bunun gibi plan düşünce tedirginlik hepsi aklımda uçuşurken, ufak ufak pazartesi sendromu denen şeyi yaşıyorum... farkında değilim ama pazartesi sendromu dediğin şey başka ne ola ki??
 Dürüst olmak gerekirse, pekte farkındayım :) ama birde onu isimlendirirem iyice zor olacak benim için..! Zaten bir dönemdir, sosyal medyada erken kalkmak ve pazartesiler üstüne statüslerim sayesinde adım çıktı dokuza inmez sekize:)

 Neyse öyle böyle derken, her çekirdek türk ailesi gibi meyvemizi yedik, çayımızı içtik ve ufak ufak yatağın yolunu tuttuk.
Yattıkta uyuyabildik mi peki? nerede?
Kafadaki tek düşünce keşke pazartesi bitmesi gereken işler olsa... asıl mesele, evdeki bir bebe ve bir gebe :)
Artık eşim hamileliğin son dönemlerine gelmiş, 14.Ocak.2014 için planlanan doğum tarihimize 2 gün kalmış.....!
İlkgöz ağrımız Lara, doğum yaklaştıkça makarna kıvırcığı saçları her ne kadar şirin göstersede kendini iyice gergin bir hal almış, pek elenktirinkli... patlamak üzere bir bomba...!
E ben ne edeyim, hık desek hamile tabi eşin zor! Gık desek, çocuk o olacak o kadar arasında sıkışmışım :)

Birde üstüne insan ailesi için herşeyin en iyisi olsun istiyor...!

Bu gergin ortamda kafamızda binbir soru, plan, endişe... uyuyalım diye kapadık gözlerimizi... gözler kapalı kafa hala çalışıyor, bir yandan da yeni gelecek aile üyemizin heyecanı... uyumaya çalışıyoruz... gece bir ara uyanıyorum, bir bakıyorum eşim yanımda değil, anlıyorum ki hamileliği nedeniyle zaten uyku sıkıntısı çekerken, benim zarif horlamalarım sonucu kendisini yatak odasından püskürtmüşüm....!


Yeni gelecek bebek ile uzun süre uyuyamayacağım aklıma geldiğinde bir gece olsun kocaman yatakta yayılarak uykuya devam etmek fikri pek hoşuma gitti açıkçası... bu güzel hissiyat içinde tam uykuya dalacaktım ki.... Odanın aniden ışığı yandı ve o beklenmeyen cümle eşimin dudaklarından döküldü
" Özdemir sanırım doğum başlıyor!!!!"
Nasıl sanırım, ne doğumu nasıl ya modunda hem aklmda hem dilimde sorular derken... o aksiyon planı açıklandı :)



Haydi gidiyoruz hastaneye, e peki tamam gidiyoruz da evde uyuyan çocuk ne olacak? Doğum fotoğrafı çektirecektik o ne olacak? Kuaföre gidecekti eşim :) (Planlı doğum ya), pazartesi bitirmeyi planladığımız son işler, son hazırlıklar felan derken



Geldiğimiz noktada doğum başladı, başlaycak, başlarmı derken....! Kendimizi Yeşillerin içinde bulduk... İlk bebeğimizde olduğu gibi el ele başladık doğuma...

Pazartesi sabahı günün ilk ışıklarıyla Baba oldum. Mira artık bizlerle beraberdi... :)

Bir pazartesi sabahına, yeni bir haftaya ancak bu kadar telaşlı, bu kadar hzırlıksız başlayıp, bu kadar mutlu olabilirdim... 
Bir hafta ancak bu kadar süpriz başlayabilirdi...! Böyle olunca işte, pazartesi sendromu oldu babartesi sendromu :) ....!
Evet herşey çok plansız ama tamda dilediğimiz gibi oldu...!
Sağlıklı bir kızımız daha oldu...
Hoşgeldin Mira!







Peki evdeki cadı ne oldu?

 Oda yeni macera :)